Vrij 20/07

Het is zover. Vandaag geven we ons evenement aan 200 kinderen van 5 verschillende basisscholen uit Sakubva. Het begon al helemaal verkeerd. De stereo installatie kon vandaag pas opgehaald worden i.p.v gisteren. De jongens kwamen daar en toen bleek dat de stereo dus helemaal nog niet compleet was. Er ontbraken allemaal snoeren en stekkers. Duss de jongens hebben daar 3 uur moeten wachten tot ze de geluidinstallatie eindelijk mee konden nemen. Toen ze eindelijk terug waren was het inmiddels al 11.30 uur terwijl we om 11.00 uur met de vrijwilligers in het stadion hadden afgesproken. Toen ivo eindelijk kwam aanscheuren met het busje hebben we met een noodgang alle materialen in het busje gegooid en racede richting het Sakubva stadion. Echt achter in de achterbak hebben we nog alle programma boekjes in elkaar geniet. Wat een gestress. Toen we aankwamen bij het stadion was er al een school aanwezig, en de vrijwilligers ook. Als de wiedeweer hebben we alle materialen op de juiste plekken neergezet, maar toen alles stond was er nog steeds maar 1 school. Ons plan was om 13.00 uur te starten maar toen waren er pas 2 scholen. Toen er om 14.30 uur vier scholen waren hadden we besloten om maar gewoon te beginnen zonder de vijfde school, maar goed ook want die is helemaal niet meer komen opdagen en heeft ook niks van zich laten horen. Maarja wat het nou was, de 30 vrijwilligers die we geregeld hadden waren zomaar weggegaan om lunch te halen. Wij dachten die gaan even snel een broodje halen en zijn met 10 minuten weer terug, maar mooi niet. Ze waren terug naar hun school gegaan om uitgebreid te lunchen, 2 uur lang en de meeste zijn ook niet meer terug gekomen. Ik denk dat we er een stuk of 5 hebben terug gezien aan het eind van ons evenement.

Daar stonden we dan... met ze 5^e met 200 ongeduldige kindjes en 10 spellen uitgezet. We moesten heel snel brainstormen wat we nu moesten doen. Toen hebben we alle 5 een school genomen, waarvan 1 school door tweën gedeeld omdat die met meer dan 40 leerlingen waren, en vervolgens zijn we dan met elke school de spellen langs gegaan. Per spel splitste ik mijn groep in 2^e zodat er steeds 20 kinderen het spel speelde, de andere helft moest dan maar even wachten en kijken onder het genot van een koekje en een drankje. Zo zijn we alle spellen ageweest. Uiteindelijk met een hele hoop improvisatie was het toch nog uitgemond tot een succesvol evenement. De kinderen hadden zich vermaakt er niks gemerkt van de organisatie, en daar ging het om. Als ze maar plezier hadden gehad. Elke school kreeg nog een voetbal van ons kado waar ze echt super blij mee waren dus het was helemaal leuk.

Na het evenement hebben we snel alles opgeruimd en hebben we ons klaar gemaakt voor de avond. Eerst gingen we barbecuen bij Madziro, dezelfde locatie als de eerste keer, en daarna gingen we naar het optreden van Mucheso. De zanger van het bekende nummer “Zorai Butter” wat iedereen hier kent. We waren er nog geen 5 minuten of we kwamen het Buffaello team tegen. De spelers uit Mutare van de premier league waar we een wedstrijd van gezien hadden. Inplaats van dat wij hun herkende, herkende zij ons. We werden gelijk helemaal welkom ontvangen en kregen gelijk wat te drinken. Natuurlijk wou iedereen weer ons nummer hebben en met ons op de foto. De captain van het team was een super toffe gast, zijn naam was Dananai, alleen wanneer hij praatte werd mijn hele gezicht elke keer onder gekwat en het missen van een tand van hem maakte het er niet veel minder op. Ik wou dat ik een paraplu bij me had gehad die avond, het was echt niet normaal. Na elk gesprek stond ik met me mouw van me vest, me wang droog te vegen. Haha. Hij zei ook de hele tijd van ja jullie zijn veilig bij ons als we maar allemaal bij elkaar blijven en let goed op je zakken want hier zijn een hoop zakkenrollers.

Natuurlijk werd ik ook gelijk weer lastig gevallen door mannen toen we gezellig binnen wat met het team zaten te drinken. Komt er opeens een vreemde naar me toe, hey how are you? Dus ik zeg gewoon I am fine and you? Zegt ie yeah I’m fine but your face is so cute. ~ thankyou. Nou toen ging hij gelijk helemaal los van ja je moet met me mee gaan, ik laat je heel Zimbabwe zien en ik wil graag je vriend worden dit en dat. Maar later ving de captain dus worden op wat hij allemaal zei, dus hij vraagt aan mij of ik het vervelend vind. Dus ik antwoord daarop, nou ik kan wel gewoon met hem praten maar verder hoef ik niks van hem. Dus hij stormt echt uit het niets op die jongen af van laat haar met rust dit en dat, die 2 gingen ff lekker met elkaar op de vuist terwijl we er echt net een half uurtje waren. Nou dat word wat vanavond. Weer een half uur later geeft een gast een box aan Jodie en daarna wou hij ook een box met mij. Dus ik geef hem gewoon een box, begint ie gelijk me wang en me oor te kussen, naaahh wat is dit nou weer! Ze hebben wel lef hier, het is maar goed dat de captain dat niet gezien had haha.

Rond 12^e gingen we naar buiten want artiest Mucheso was gearriveerd. Het was gezellig maar we bleven maar telkens lastig gevallen door mannen. Die captain heeft me er toch veel weggejaagd voor ons echt niet normaal. Hij bleef bezig. Even later gingen Jodie en ik naar de wc, zien we gewoon dat er een wijf met haar gat boven op een klein prullenbakje zit te pissen, en de 2^e keer dat we naar de wc moesten trok er één gewoon haar broek al naar beneden op de gang, gaat met haar dikke dikke kont op de wasbak zitten, boven op een aantal bierblikjes die daarin lagen, en ze laat het zo stromen, daarna nog een paar scheten erachteraan. Ik dacht nee ze gaat toch niet ook nog in die wasbak zitten schijten he. Wat een smerige zeg. Toen ging ik echt bij mezelf nadenken van vind je het gek dat hier zoveel ziektes zijn in dit land. Dit ging echt te ver, de keer ervoor had ik nog in diezelfde wasbak me handen gewassen, en nu zat er gewoon een negerin in te plassen.

We vertelde het aan de andere toen we terug kwamen, en toen had iedereen het eigenlijk ook wel weer een beetje gehad. Het was mooi geweest. We hadden alweer genoeg meegemaakt. Maar het avontuur was nog niet voorbij, we konden dus mooi niet naar huis... Onze auto was helemaal ingesloten door andere auto’s en we hebben anderhalf uur moeten wachten voordat we er uiteindelijk uit konden rijden. En toen we er eindelijk uit waren, was de auto van Mike ook nog stuk. Waarschijnlijk accu leeg maar gelukkig hadden Joseph en Mike dat redelijk snel gefixt. Dus om half 4 waren we dan eindelijk thuis terwijl we om half 2 al naar de auto waren gelopen. Maar goed we hebben wel weer enorm veel meegemaakt. Een stukje cultuur wat we nog niet kende. Je maakt wat mee hier in Afrika..